اطرافیانم خیلی بهم استرس وارد می‌کنند طوریکه من در شب مسابقه و روز مسابقه فقط به فکر این هستم که چه جوابی به آنها بدم. توی این شرایط چکار کنم؟

این شرایط کاملا طبیعی است که فشار اطرافیان می تواند به شما استرس و فشار وارد کند. سعی کنید که آن را بپذیرید. چون شما نمی‌توانید آنها را نادیده بگیرید و راهکاری هم وجود ندارد که آنها را نادیده بگیرید. بنابراین آنها شرکای شما در موفقیت و شکست شما هستند. یعنی اگر شما موفق شوید آنها نیز شریک هستند و اگر هم شکست بخورید آنها نیز شریک هستند. اما مسئولیت اصلی پای شماست.

اما این خودِ شما هستید که باید طرزفکرتان را نسبت به این فشار تغییر دهید. چون اگر این طرز فکر تغییر نکند:

هر چقدر آنها حمایت کنند، فشار بر شما بیشتر می‌شود، و هر چقدر که با شما مخالفت کنند بازهم فشار بر شما بیشتر می‌شود.

طرز فکر درست اینست که شما این فرصت را نیز دارید که روی خودتان و عملکردی که باید داشته باشید متمرکز باشید، روی کاری که می‌خواهید در مقابل رقیبان مختلف داشته باشید، تمرینی که می‌خواهید انجام دهید، برنامه‌ای که باید برای خودتان تنظیم کنید و آن را اجرایی کنید. 

بازهم تکرار می‌کنم که:

خانواده و اطرافیان شریکان شما هستند و بی‌جهت زور نزنید که از شما حمایت کنند یا عذاب وجدان نگیرید که "نکنه شکست بخورید"

این طرز فکر فقط فشار را بر روی شما می‌افزاید و تمرکز و انرژی شما را می‌گیرد.

یه راهکار اساسی برای استفاده درست از این فشار وجود دارد که باید آن را اجرایی کنید:

وقتی که شما مسئول صددرصدی شکست و پیروزی خودتان هستید و قطعا برای موفقیت و پیروزی دارید تلاش می‌کنید پس نیاز هست که قبل از اینکه فشار خانواده و اطرافیان را به دوش بکشید باید چندتا کار را از قبل انجام دهید تا به سطح بالاتری از عملکرد برسید:

• آنقدری به خودتان و تمریناتتان و سبک زندگی تان مسلط و متمرکز باشید که بخش زیاد از استرس و فشار را از آنها بردارید.
• اگر آنها به شما فشار می‌آورند و باعث می‌شوند که شما دچار ترس و استرس شوید چون خودشان نیز سرشار ترس و استرس و فشار هستند بنابراین آنها را نیز درک کنید و این مسئولیت شماست.
• آنقدری با احساس درست و به اندازه تمرین کنید که آنها فقط بهت ایمان داشته باشند و بهت انگیزه بدهند.
• آنقدری سبک زندگی درست و حرفه‌ای داشته باشید که حتی با وجود شکست نیز بهت افتخار می‌کنند.
• با تمام وجودت در تمرین و مسابقات بجنگ که هیچوقت احساس شرمندگی نداشته باشید و یادت باشه که:

شکست احساس شرمندگی نمی آورد بلکه تلاشِ واقعی نکردن و کم کاری و تنبلی و از زیر کار در رفتن است که باعث احساس شرمندگی می شود

با این کارها و البته خیلی کارهای دیگر می‌توانید فشارهای زیادی را از روی خودتان و آنها بردارید و اتفاقا همین فشار باعث تلاش بیشتر و با کیفیت تری می شود.

اما در نهایت باز هم تاکید می‌کنم فشار هست ولی خیلی درگیر و نگران این فشار نباشید بلکه از این فشار می‌توانید به عنوان انگیزه تمرینی، تلاش بیشتر، روحیه بالاتر و تسلط و تمرکز لیزری‌تر به کارتان استفاده کنید.

در آخر اینو هم بگم که شاید گاهی اوقات:

این خودتان باشید که فشار را بیشتر کنید یا از حمایت یا مخالفت یا بی تفاوتی آنها فقط استرس و فشار تفسیر کنید